Autorka stawia sobie dwa cele. Pierwszym jest przedstawienie układu między państwem a prywatnym kapitałem w warunkach niedoboru dewiz i kapitału, który okazał się szczególnie korzystny dla dynamiki wzrostu i konkurencyjności gospodarki. Autorka podjęła próbę rekonstrukcji układu instytucjonalnego w powojennej Japonii, dzięki któremu ingerencja państwa w decyzje inwestycyjne prywatnych przedsiębiorstw odniosła sukces za pośrednictwem prywatnego sektora bankowego. Rozwiązanie japońskie posłużyło jako interesująca ilustracja różnych możliwości realizacji celu wzrostu w kraju ubogim w kapitał. Nie jest jednak prezentowane Czytelnikowi jako ponadczasowa "recepta", lecz jako sytuacja historyczna. Analiza uwarunkowań, które sprawiły, że w przeszłości wzrost gospodarki Japonii został ukierunkowany za pomocą kredytu bankowego, ma na celu lepsze zrozumienie obecnych problemów jednego z największych systemów bankowych na świecie.