Remigiusz Nawrat
Doświadczenia z systemem currency board

W ostatnich latach widoczne jest przesunięcie zarówno w debatach ekonomistów, jak i praktyce gospodarczej w kierunku skrajnych systemów kursu walutowego: albo w pełni płynny kurs walutowego (free float), albo hard pegs (currency board i dolaryzacja).

Artykuł koncentruje się na prezentacji systemu currency board. Opisuje podstawowe zasady, na których system się opiera, mechanizm działania oraz wymagania, jakie currency board nakłada na politykę gospodarczą: przede wszystkim konieczność prowadzenia bardzo odpowiedzialnej polityki fiskalnej, uelastycznienia płac i cen w gospodarce oraz posiadanie stabilnego systemu bankowego. Wskazuje też, że currency board jest systemem o bogatej historii. Był on rozpowszechniony zwłaszcza w latach 1850-1950. W latach 90. XX w. odżyło zainteresowanie systemem currency board, jako dobrym narzędziem w osiąganiu stabilności makroekonomicznej, zwłaszcza w krajach, które miały złe doświadczenia z własną polityką pieniężną (jak np. Argentyna, gdzie w latach 80. załamywały się kolejne programy stabilizacyjne i kraj nękany był hiperinflacją czy Bułgaria po kryzysie gospodarczym i hiperinflacji w latach 1996-1997), albo też wcale nie miały doświadczeń w prowadzeniu polityki monetarnej (kraje utworzone po rozpadzie ZSRR i Jugosławii: Estonia, Litwa, Bośnia i Hercegowina).

Badania empiryczne wskazują, że kraje stosujące currency board osiągają niską i stabilną inflację. Ponadto, stworzenie dobrych warunków makroekonomicznych prowadzenia działalności gospodarczej i podejmowania decyzji inwestycyjnych - jakimi bez wątpienia są: niska inflacja, stabilność kursu walutowego i niskie stopy procentowe - jest dobrym fundamentem szybkiego rozwoju gospodarczego.

Ta strona używa plików cookies, dzięki którym może działać lepiej.
Aby się dowiedzieć więcej o technologii cookies, proszę kliknąć tutaj: Polityka prywatności NBP »
Aby móc przeglądać zawartość, należy zaakceptować cookies z tej strony Akceptuję