Adam Koronowski
Kształtowanie polskiej polityki kursowej na drodze do UGW

Artykuł otwiera przedstawienie możliwości wyboru systemu kursu przed przystąpieniem do Unii Gospodarczej i Walutowej (UGW). Zarówno w fazie przed uzyskaniem członkostwa w Unii Europejskiej, jak też już w ramach Unii możliwości te są szerokie. Wybór reżimu kursowego może być określony w obu fazach z jednej strony bieżącymi ogólnymi celami i okolicznościami polityki gospodarczej, z drugiej zaś zamierzonym czasem przystąpienia do UGW wyznaczającym chwilę, poczynając od której kurs powinien spełniać kryterium stabilności. Osiągnięcie wymaganego stopnia stabilności może nastąpić w ramach różnych reżimów, z wykorzystaniem ERM2 lub poza tym systemem. Z tego względu w artykule chwila przystąpienia do UE nie jest uznawana za istotną cezurę określającą politykę kursową.

Wobec stosunkowo znacznej swobody w kształtowaniu polityki kursowej zarówno w fazie przedczłonkowskiej, jak też w fazie członkowskiej, podstawowe znaczenie ma odpowiedź na pytanie, jakie zmiany reżimu kursu w całym okresie poprzedzającym przyjęcie euro prowadziłyby w do przystąpienia do UGW w sposób możliwie wysoce efektywny, a zatem przy niskim koszcie i stosunkowo małym ryzyku porażki.

Odpowiedź na to pytanie poprzedzone jest przeglądem możliwych rozwiązań, obejmujących systemy od zarządu walutą do kursu płynnego.

Przegląd systemów kursowych wskazuje, wszelkie formy kursu sztywnego mają istotne wady, wśród których przede wszystkim należy wymienić podatność na ataki spekulacyjne oraz niemożność prowadzenia autonomicznej polityki gospodarczej. W przypadku względnie stabilnej gospodarki doświadczającej szybkiego wzrostu może to oznaczać również trudności w utrzymaniu pod kontrolą stopy inflacji, co jest szczególnie ważne dla krajów kandydujących do UGW. Korzyści z tytułu kursu sztywnego, które miałyby polegać na zaszczepieniu w gospodarce stabilności właściwej walucie odniesienia, mogą być wątpliwe albo wręcz iluzoryczne. Należy zatem uznać, że usztywnienie kursu w stopniu i w czasie, które nie znajdują uzasadnienia w formalnych wymogach przystąpienia do UGW, byłoby błędem.

Przystąpienie do UGW wymagać będzie jednak okresu faktycznego ustabilizowania kursu blisko poziomu zadeklarowanego parytetu wymiany. W artykule zasugerowano ewolucję systemu kursowego, która przewiduje stopniowe ograniczanie zmienności kursu, poczynając od szerokiego pasma wahań, poprzez węższe miękkie pasmo wahań, aż zapewne po wprowadzenie wąskiego sztywnego pasma w ramach ERM2. Proces taki powinien prowadzić do ustanowienia i utrzymania wiarygodnego kursu centralnego. Wiarygodność tego kursu będzie jednak zależeć także od trafnego wyboru jego poziomu. Wybór ten wciąż utrudniają pewne przejściowe procesy oddziałujące na bieżące poziomy kursu.

Ta strona używa plików cookies, dzięki którym może działać lepiej.
Aby się dowiedzieć więcej o technologii cookies, proszę kliknąć tutaj: Polityka prywatności NBP »
Aby móc przeglądać zawartość, należy zaakceptować cookies z tej strony Akceptuję