Skuteczność dystrybucji jest jednym z kluczowych czynników określających zdolności konkurencyjne banku. Składa się na to zarówno wybór właściwego modelu dostarczania usług, jak i sposób zarządzania poszczególnymi kanałami. Rozwiązania dystrybucyjne banków układają się w jeden z trzech podstawowych modeli:

• model dystrybucji stacjonarnej (bricks and mortar),
• model dystrybucji multikanałowej (bricks and clicks),
• model dystrybucji wyłącznie elektronicznej (clicks only).

Wszystkie trzy modele podlegają ciągłym modyfikacjom z uwagi na zmieniające się otoczenie sektora bankowego i zmiany w preferencjach klientów. W modelu dystrybucji stacjonarnej można zauważyć dwa kierunki zmian. Pierwszy obejmuje zmiany ilościowe i wyraża się w ograniczeniu liczby oddziałów poprzez częściową ich likwidację. Drugi dotyczy zmian jakościowych i polega na znacznej modyfikacji funkcji oddziałów.

Wprowadzenie operacji elektronicznych prowadzi do przyjęcia modelu dystrybucji multikanałowej lub dystrybucji wyłącznie elektronicznej. Najbardziej skuteczne połączenie dystrybucji stacjonarnej i elektronicznej w Europie stworzyły banki skandynawskie (Nordea, SEB) oraz duże banki o uznanych markach (Deutsche Bank, Midland Bank, HVB Group).

Nowym zjawiskiem na rynku elektronicznych usług bankowych jest pojawienie się podmiotów w pełni wirtualnych, świadczących usługi finansowe tylko za pośrednictwem Internetu i nie mających żadnych oddziałów stacjonarnych. Największe przedsięwzięcia tego typu to: Egg, First-e, Cahoot.

Każdy z modeli dystrybucyjnych wnosi istotne elementy przewagi konkurencyjnej banku, natomiast żaden nie gwarantuje automatycznie sukcesu rynkowego. Warunkiem powodzenia jest efektywne zarządzanie poszczególnymi kanałami dystrybucji oraz dostosowanie ich funkcji do potrzeb ściśle określonego segmentu klienteli.