Robert Kelm Równowaga długookresowa i dostosowania krótkookresowe na rynku walutowym w latach 1992-1998
Kointegracyjna procedura kwantyfikacji związków długo- i krótkookresowych została zastosowana do zmodelowania mechanizmów determinujących decyzje władz monetarnych w zakresie polityki kursów walutowych. Sformułowano hipotezę, że w długim okresie decyzje banku centralnego były zgodne z teorią parytetu siły nabywczej walut, a obserwowane odchylenia wynikały z przepływów kapitałów długookresowych i spekulacyjnych. W ramach analizy krótkookresowej podjęto próbę weryfikacji hipotezy o antyinflacyjnym charakterze polityki kursowej. Uwagę skoncentrowano na ekonometrycznej analizie profilu i gładkości dostosowań kursu złotego do ścieżki jego długookresowego wzrostu.
W zaproponowanej strategii modelowania związków krótkookresowych punktem wyjścia analizy jest zredukowany model wektorowej korekty błędem (VEC). Selekcja wiodących strukturalnych wektorów kointegrujących umożliwia konstrukcję modelu VEC, w którym krótkookresowe wahania wybranych zmiennych przebiegają wokół określonych dla nich trajektorii równowagi długookresowej. Ustalenie wektorów wiodących nie rozwiązuje jednak problemu strukturalizacji sprzężeń krótkookresowych, która może być niezbędna w przypadku wykorzystania krótkich szeregów czasowych. Prezentowane rozwiązanie polega na ominięciu etapu przejścia od postaci zredukowanej modelu VEC do jego postaci strukturalnej poprzez bezpośrednią estymację parametrów modeli z autoregresyjnymi rozkładami opóźnień, w których uwzględnia się oszacowania składowych strukturalnych wektorów kointegrujących.
|