Tadeusz Gieraszek, Antoni Magdoń
Przelew (cesja) wierzytelności jako sposób dodatkowego zabezpieczenia spłaty kredytu

Banki z istoty swej działalności narażone są na wiele różnorodnych i bardzo poważnych zagrożeń. Ustawodawca uznał ryzyko za nieodłączną cechę czynności bankowych. Bank, żeby uzyskać satysfakcjonujący zwrot z kapitału i aktywów, musi stale podejmować ryzyko. Jest ono tym większe, im wyższe zyski przynosi bankowi jego działalność.

Struktura bilansów polskich banków, jak również analiza przyczyn upadłości banków w świetle literatury światowej wskazują jednoznacznie, że najpoważniejsze zagrożenie rodzi ryzyko kredytowe. Ma ono zarówno aktywny, jak i pasywny charakter.

Aktywne ryzyko kredytowe stanowiące niewątpliwie największe zagrożenie, a obejmujące m.in. utratę kapitału, procentu i zabezpieczenia, powinno być mierzone i świadomie przez banki ograniczane.

Skoro ryzyka kredytowego nie sposób uniknąć, a jego negatywne skutki mogą zachwiać egzystencją banku, należy tworzyć optymalne mechanizmy jego redukowania. Czyni to zarówno państwo w drodze regulacji zewnętrznych, czynią to także poszczególne banki, stosując wewnętrzne metody zarządzania ryzykiem kredytowym.

Działania banków powinny ograniczać ryzyko kredytowe poprzez wypracowanie i stosowanie optymalnej strategii i polityki kredytowej oraz perfekcyjnych procedur kredytowych (w tym zwłaszcza metod oceny zdolności kredytowej).

Zarówno zewnętrzne metody zarządzania ryzykiem kredytowym, jak również regulacje wewnętrzne (stosowane przez poszczególne banki) duże znaczenie przypisują dodatkowym rodzajom zabezpieczeń udzielonego przez bank kredytu.

Niektóre banki uznają dodatkowe zabezpieczenia za bardzo ważny sposób minimalizacji ryzyka kredytowego, inne uważają, że znaczenie to jest mniejsze. Wszystkie jednak postrzegają je jako ważny czynnik ograniczania ryzyka działalności kredytowej.

Jednakże dodatkowe zabezpieczenia kredytów często zawodzą, a stopa odzysku z tytułu ich stosowania tylko nieznacznie przekracza 50%. Żadną miarą nie można, że zasadniczo ograniczają ryzyko kredytowe. Najlepszym zabezpieczeniem udzielonego kredytu jest bowiem dobra kondycja finansowa kredytobiorcy.

Przedstawione słabości i zagrożenia dla banku, łączące się z istotą i stosowaniem przelewu (cesji) wierzytelności jako formy dodatkowego zabezpieczenia udzielanych kredytów, udowadniają tezę, że zabezpieczenia te powinny być uznawane jedynie za uzupełniający i często nieskuteczny sposób ograniczania ryzyka (pozwalający na zwrot jedynie części zaangażowanych środków wraz z ich ceną). Kryterium ich stosowania, jako elementów wzmacniających realność zawartych umów kredytowych, powinna być skuteczność.

Przedstawienie słabości przelewu (cesji) wierzytelności miało na celu uświadomienie związanych z nią zagrożeń. Uczyniono to, aby banki w swoim działaniu mogły ich w jak największym stopniu unikać.

Ta strona używa plików cookies, dzięki którym może działać lepiej.
Aby się dowiedzieć więcej o technologii cookies, proszę kliknąć tutaj: Polityka prywatności NBP »
Aby móc przeglądać zawartość, należy zaakceptować cookies z tej strony Akceptuję