Podstawowym celem opracowania jest zaprezentowanie wybranych aspektów kryzysu w japońskim systemie bankowym na tle sytuacji gospodarczej Japonii. Sytuacja makroekonomiczna kraju ma bowiem zasadniczy wpływ na kondycję sektora bankowego, w tym jego poszczególnych jednostek.

Wybór kraju nie jest przypadkowy, ma bowiem wskazywać, że kraje określane jako "potęga finansowa" również borykają się z poważnymi kryzysami finansowymi.

Tematykę artykułu opracowania można scharakteryzować w czterech punktach.

Po pierwsze, opisuje ono z jednej strony sukcesy, a z drugiej strony porażki japońskiej gospodarki. Jednocześnie w opracowaniu podjęto próbę wskazania przyczyn i skutków kryzysu japońskiego.

Po drugie, opracowanie prezentuje rolę instytucji zewnętrznych w stosunku do banków (Ministerstwa Finansów, Banku Japonii i Korporacji Ubezpieczenia Depozytów) w kształtowaniu warunków działalności bankowej.

Po trzecie, opisuje ono charakterystyczne cechy ryzykownej polityki japońskich banków, m.in. znaczące miejsce banków w grupach przedsiębiorstw (tzw. keiretsu), nieumiejętne prowadzanie oceny zdolności kredytowej kredytobiorców, znaczące i nieostrożne angażowanie się banków w finansowanie nieruchomości.

Po czwarte, opracowanie opisuje działania interwencyjne ze strony japońskich władz (m.in. powołanie nowych instytucji, zmianę przepisów prawnych, nacjonalizację banków, wdrażanie tzw. reform.com), mające na celu przeciwdziałanie kryzysowi bankowemu.

Analiza kryzysu w japońskim systemie bankowym pozwala stwierdzić, że przyczyny tego zjawiska są złożone, a droga wychodzenia z kryzysu długotrwała i bardzo trudna, wymagająca zastosowania zarówno narzędzi makro-, jak i mikroekonomicznego oddziaływania.