Ingerencja władz publicznych w rynki kredytowe może się odbywać za pomocą rozmaitych instrumentów i ich kombinacji. W praktyce najczęściej spotykanymi formami ingerencji są jednak kredyty koncesjonowane oraz gwarancje kredytowe. Stąd też właśnie te dwa instrumenty stały się przedmiotem zasadniczych rozważań zawartych w artykule. Korzystając ze schematów graficznych, przedstawiono różnorodne skutki ich stosowania, akcentując w szczególności pojawiające się tu problemy informacyjne, motywacyjne i równowagi na rynku kredytowym. Każdorazowo starano się przy tym podkreślać kwestię ograniczeń napotykanych w polityce interwencjonizmu kredytowego i w ślad za tym postulowano bardzo ostrożne posługiwanie się dostępnym w niej instrumentarium.