Jerzy Święcicki
Ocena syntetyczna wyników badań audytorskich w bankach

Artykuł podejmuje kwestie dotychczas nie dostrzegane przez literaturę przedmiotu, a dotyczące instrumentów oceny w badaniach audytorskich, obejmujących całość działalności przedsiębiorstw (np. banków) lub ich oddziałów. Są to zwykle kontrole pełne. Wymagają one dokonania syntezy wyników kontroli, np. za pomocą metody punktowej.

Metoda ta polega na tym, że poszczególnym obszarom działalności banków (kredyty, rachunki bankowe, zagadnienia kasowo-skarbcowe itp.) zostaje przypisana pewna liczba punktów - limit. W ramach kontroli pełnej można wyróżnić kilkanaście obszarów potencjalnego zagrożenia ryzykiem bankowym. Im wyższe zagrożenie, tym większy limit punktów otrzymuje wyodrębniony obszar, np. kredyty 13 pkt., zabezpieczenia informatyczne 13 pkt., rachunki bankowe 9 pkt., administracja i gospodarka własna 5 pkt. Przyznane limity punktów odgrywają rolę swoistych ryzyka właściwego dla konkretnych obszarów i stanowią niezmiernie ważny instrument w procesie dochodzenia do syntezy wyników kontroli.

Limit punktów jest pomniejszany w zależności od oceny błędów stwierdzonych przez audytora. Ocena ta dokonywana jest na podstawie dwóch kryteriów: liczby błędów oraz ich wpływu na ryzyko - tj. rzeczywistych lub potencjalnych generowanych strat. Na tej podstawie formułowana jest odcinkowa i zbiorcza końcowa ocena syntetyczna, za pomocą przyjętej skali ocen: 5 - ocena bardzo dobra, 4 - dobra, 3 - dostateczna, 2 - mierna, 1 - negatywna.


Ta strona używa plików cookies, dzięki którym może działać lepiej.
Aby się dowiedzieć więcej o technologii cookies, proszę kliknąć tutaj: Polityka prywatności NBP »
Aby móc przeglądać zawartość, należy zaakceptować cookies z tej strony Akceptuję