Jerzy J. Wajszczuk
Regulatorzy wobec globalizacji rynków finansowych

Autor rozpatruje zjawiska związane z regulacją funkcjonowania międzynarodowych rynków finansowych na tle procesów globalizacji gospodarki. Procesy te traktuje jako naturalną reakcję na możliwości stwarzane przez rynek. J.J. Wajszczuk zgadza się z poglądami tych autorów (Peter Jay), którzy dostrzegają w tym odzwierciedlenie współczesnego kształtowania się gospodarki światowej - o wysokim stopniu swobody przepływu towarów, usług, kapitału, technologii i zarządzania. Globalizacja w tym rozumieniu jest następstwem zarówno rozwoju handlu światowego, jak i systematycznej rozbudowy rynków finansowych pod wpływem liberalizacji światowych płatności i rozliczeń, ustanawiania wewnętrznej i zewnętrznej wymiany walut, redukcji i likwidowania ograniczeń w dziedzinie wymiany walut oraz zapewniania łatwiejszych dróg swobodnego przepływu kapitału.

Łączy się z tym problem globalizacji biznesu. Powodzenie na globalnym rynku zależy od tego, czy dana firma lub kraj świadomie decydują się na tego typu konkurencję (M. Porter). Jest to dominująca tendencja w rozwoju rynków międzynarodowych: strategia uzyskiwania przewagi konkurencyjnej, w ramach której podstawowym źródłem finansowania rozwoju stały się rynki finansowe. Sektor finansowy podlega tym samym prawom konkurencji, co inne dziedziny gospodarki. Konkurencyjna siła banków inwestycyjnych Stanów Zjednoczonych Ameryki wymusiła zmiany na rynkach - zarówno w dziedzinie dystrybucji produktów finansowych, jak i w strukturze sektora bankowego.

Na tym tle autor prezentuje zagadnienia deregulacji i regulacji rynków finansowych. Utrwalone na rynkach prawo staje się punktem wyjścia do modyfikacji zasad funkcjonowania rynków w skali globalnej. Z drugiej strony międzynarodowe instytucje finansowe (Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy, Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju, Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju), Grupa G7, spotkania przywódców najbardziej uprzemysłowionych państw świata) oraz międzynarodowe instytucje regulacyjne (Komitet Bazylejski) promują międzynarodową stabilność finansową i makroekonomiczną. Tendencje regulacyjne dotyczą takich dziedzin, jak standardy rachunkowości (przejrzystość), rynek M&A, rynki off-shore (podatki, "pranie" pieniędzy), jak również obszarów ryzyka, które bezpośrednio wiążą się z praktyką zarządzania na międzynarodowych rynkach finansowych.

Centralnym problemem przedsięwzięć podejmowanych obecnie przez Komitet Bazylejski jest modelowanie ryzyka związanego z funkcjonowaniem poszczególnych segmentów niezwykle dynamicznie rozwijających się międzynarodowych rynków finansowych oraz tworzących je podmiotów prywatnych i państwowych. Dlatego adresatem Nowych Zasad Adekwatności Kapitałowej są nie tylko banki działają w środowisku międzynarodowym, lecz również instytucje i konglomeraty finansowe oraz domy inwestycyjne. W związku z różnorodnymi przedsięwzięciami podejmowanymi przez Komitet Bazylejski oraz dyskusją w międzynarodowych środowiskach finansowych nad propozycjami nowych uregulowań współcześnie zarysowuje się - zdaniem autora - dylemat: czy możliwe jest skuteczne regulowanie funkcjonowania rynków finansowych w obecnych warunkach. Współcześni regulatorzy zdają się podzielać te obawy. Świadczy o tym realistyczna ocena przez kierownictwo Komitetu Bazylejskiego sytuacji na globalnych rynkach finansowych, jak również pragmatyczne stanowisko, że dyscyplina narzucona przez rynki i większa przejrzystość operacji dają poczucie bezpieczeństwa dla wszystkich.

Ta strona używa plików cookies, dzięki którym może działać lepiej.
Aby się dowiedzieć więcej o technologii cookies, proszę kliknąć tutaj: Polityka prywatności NBP »
Aby móc przeglądać zawartość, należy zaakceptować cookies z tej strony Akceptuję