Dorota Wyżnikiewicz
Problemy określenia optymalnego poziomu rezerw walutowych

Celem polityki monetarnej w Polsce po wprowadzeniu strategii bezpośredniego celu inflacyjnego jest ograniczanie tempa wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych.

Pojawienie się w ostatnich latach wielu kryzysów finansowych w gospodarce światowej, przede wszystkim w emerging markets, w warunkach łatwego przenoszenia się szoków z jednej gospodarki do pozostałych, wskazuje jednak na nadal duże znaczenie czynników, określających zewnętrzną równowagę płatniczą. Jednym z ważniejszych są rezerwy walutowe, gwarantujące płynność finansową kraju i wpływające na jego wiarygodność kredytową. Rezerwy walutowe można traktować jako środek wspomagający realizację celu inflacyjnego w długim okresie.

W artykule omówione są definicje rezerw walutowych kraju oraz ich optymalnego poziomu, a także najważniejsze z metod określania tego optimum opisane w literaturze.

Określenie optymalnego dla Polski poziomu rezerw walutowych jest zagadnieniem złożonym, jednak z pewnością nie powinny się one zmniejszyć. W warunkach głębokiego deficytu obrotów bieżących obniżenie poziomu rezerw dla inwestorów zagranicznych mogłoby świadczyć o początku destabilizacji w polskiej gospodarce i wywołać odpływ kapitału portfelowego, ze wszystkimi konsekwencjami. Należy jednak podkreślić, że utrzymanie dotychczasowego poziomu rezerw byłoby niewystarczające, aby zahamować pogarszanie się w najbliższych latach wielu z wyżej omówionych wskaźników bezpieczeństwa.

Ta strona używa plików cookies, dzięki którym może działać lepiej.
Aby się dowiedzieć więcej o technologii cookies, proszę kliknąć tutaj: Polityka prywatności NBP »
Aby móc przeglądać zawartość, należy zaakceptować cookies z tej strony Akceptuję