Jan K. Solarz Międzynarodowy system finansowy. Istota i perspektywy
Celem artykułu jest przedstawienie ewolucji, która zaszła w podejściu do otoczenia naszego systemu bankowego, od międzynarodowych stosunków finansowych z zagranicą w warunkach niewymienialnej waluty krajowej do międzynarodowego systemu finansowego państw dysponujących wymienialnymi walutami i uczestniczących w międzynarodowych przepływach kapitałowych. Układ wzajemnych powiązań między elementami międzynarodowego systemu walutowego ujawniły liczne - w ostatnich dwóch dekadach - kryzysy walutowe. Doprowadziły one do podważenia przekonania o efektywności alokacji środków finansowych w skali światowej, wymusiły skokowe obniżenie wyceny bankowych aktywów oraz zachwiały stabilnością finansową wielu krajów dokonujących transformacji gospodarczej. Stąd potrzeba spojrzenia na bezpieczeństwo naszego systemu bankowego niejako z zewnątrz, przez pryzmat funkcjonowania międzynarodowego systemu finansowego.
Kategorią, łączącą analizę wewnętrznego funkcjonowania krajowego systemu finansowego z jego zewnętrznymi uwarunkowaniami, jest zaufanie między pożyczkodawcą i pożyczkobiorcą, eksporterem i importerem kapitału. Bez zaufania nie ma miejsca na międzynarodowe finanse. W Polsce występuje 10% luka między skłonnością do oszczędzania a potrzebami inwestycji restrukturyzacyjnych i rozwojowych. Utrata zaufania międzynarodowych inwestorów instytucjonalnych uruchamia bardzo dotkliwe mechanizmy dyscyplinowania tych uczestników międzynarodowego systemu finansowego, którzy nie przestrzegają jego standardów zdrowych fundamentów mikro i makroekonomicznych. Występowanie tych współzależności istotnie wpływa na funkcjonowanie krajowego systemu bankowego. Konieczne staje się monitorowanie wpływu czynników zewnętrznych na małą, otwartą gospodarkę Polski. Kategorie pojęciowe pomocne przy tego rodzaju analizie zawiera niniejszy artykuł.
|