W ostatnich latach coraz więcej uwagi poświęca się ryzyku kredytowemu. Badania pokazały bowiem, że podstawową przyczyną upadków wielu banków był zły stan ich portfeli kredytowych. W odniesieniu do pojedynczych kredytów ich jakość określa przypisany im rating. Rating taki dzieli kredytobiorców na klasy związane z różnymi prawdopodobieństwami bankructwa kredytobiorców. Miernikiem jakości portfela kredytów może być rozkład ratingów w portfelu kredytowym. Im więcej kredytów o niskim ratingu, tym gorsza jest jakość portfela kredytowego. Jakość kredytowa portfela może się jednak zmieniać w czasie na skutek migracji występującej w obrębie portfela kredytowego. Rating pewnych kredytów wzrasta, innych maleje, a jeszcze innych się nie zmienia. W wyniku takiej migracji rozkład ratingów w portfelu kredytowym ulega zmianie. Dlatego na szczególną uwagę z praktycznego punktu widzenia zasługują metody, pozwalające prognozować takie przyszłe rozkłady. Znajomość przyszłej jakości portfela kredytowego oraz występujących w nim trendów pozwala bowiem dostrzec potencjalne zagrożenia i przedsięwziąć odpowiednie działania, mające na celu zapobieżenie im. Do prognozowania przyszłych rozkładów ratingów w portfelu kredytowym wykorzystuje się proste narzędzia matematyczne, na przykład skończone łańcuchy Markowa. Pozwalają one, na podstawie zachowania się portfela kredytowego w przeszłości, określić jego przyszłą dynamikę. Metody te, wraz z wprowadzoną przez autora ich modyfikacją, uwzględniającą dopływ w przyszłości nowych kredytów do portfela, zostały omówione w artykule.