Danuta Gotz-Kozierkiewicz
Polityka pieniężna a polityka fiskalna

W kształtowaniu się wzajemnych zależności polityki pieniężnej i fiskalnej w polskiej stabilizacji i transformacji dają się wyodrębnić dwa podstawowe okresy: pierwszej połowy lat 90. - dominującego wpływu deficytów sektora budżetowego na zmiany bazy monetarnej i podaży pieniądza - oraz późniejszych lat - konsolidacji fiskalnej jako potencjalnie poszerzającej pole polityki pieniężnej poprzez oddziaływanie na redukcję deficytu rachunku obrotów bieżących w bilansie płatniczym. Umiarkowanie zdyscyplinowana polityka fiskalna na tym drugim etapie odgrywa tę rolę w ograniczonym zakresie, zbyt małym w stosunku do oczekiwań, zwłaszcza przy przyjętym kształcie polityki kursu walutowego i powolnych dostosowaniach na poziomie mikrostruktur. W świetle przesłanek polityki pieniężnej i kursu walutowego, poczynając od końca 1998 r., oddziaływanie na poprawę salda rachunku obrotów bieżących w bilansie płatniczym - najtrudniejsze zadanie w ostatnich kilku latach - rysuje się jako coraz bardziej złożone i wykraczające poza ramy świadomie wytyczanej polityki ekonomicznej W tych okolicznościach równoważeniu bilansu płatniczego może sprzyjać na krótszą metę głównie ograniczanie tempa wzrostu gospodarczego - niekorzystne m.in. również dla racjonalnego dyscyplinowania polityki fiskalnej.

Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej przedstawiono ważniejsze zależności miedzy polityką pieniężną i fiskalną w gospodarce transformowanej. Część następna poświęcona jest charakterystyce polityki fiskalnej w Polsce w drugiej połowie lat 90. W części trzeciej omówione zostały przesłanki strategii polityki pieniężnej do roku 2003. Ta ostatnia część zawiera również wnioski.

Ta strona używa plików cookies, dzięki którym może działać lepiej.
Aby się dowiedzieć więcej o technologii cookies, proszę kliknąć tutaj: Polityka prywatności NBP »
Aby móc przeglądać zawartość, należy zaakceptować cookies z tej strony Akceptuję