Danuta Gotz-Kozierkiewicz Polityka pieniężna a polityka fiskalna
W kształtowaniu się wzajemnych zależności polityki pieniężnej i fiskalnej w polskiej stabilizacji i transformacji dają się wyodrębnić dwa podstawowe okresy: pierwszej połowy lat 90. - dominującego wpływu deficytów sektora budżetowego na zmiany bazy monetarnej i podaży pieniądza - oraz późniejszych lat - konsolidacji fiskalnej jako potencjalnie poszerzającej pole polityki pieniężnej poprzez oddziaływanie na redukcję deficytu rachunku obrotów bieżących w bilansie płatniczym. Umiarkowanie zdyscyplinowana polityka fiskalna na tym drugim etapie odgrywa tę rolę w ograniczonym zakresie, zbyt małym w stosunku do oczekiwań, zwłaszcza przy przyjętym kształcie polityki kursu walutowego i powolnych dostosowaniach na poziomie mikrostruktur. W świetle przesłanek polityki pieniężnej i kursu walutowego, poczynając od końca 1998 r., oddziaływanie na poprawę salda rachunku obrotów bieżących w bilansie płatniczym - najtrudniejsze zadanie w ostatnich kilku latach - rysuje się jako coraz bardziej złożone i wykraczające poza ramy świadomie wytyczanej polityki ekonomicznej W tych okolicznościach równoważeniu bilansu płatniczego może sprzyjać na krótszą metę głównie ograniczanie tempa wzrostu gospodarczego - niekorzystne m.in. również dla racjonalnego dyscyplinowania polityki fiskalnej.
Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej przedstawiono ważniejsze zależności miedzy polityką pieniężną i fiskalną w gospodarce transformowanej. Część następna poświęcona jest charakterystyce polityki fiskalnej w Polsce w drugiej połowie lat 90. W części trzeciej omówione zostały przesłanki strategii polityki pieniężnej do roku 2003. Ta ostatnia część zawiera również wnioski.
|