Janusz Kudła
Najważniejsze tendencje zmian bankowych struktur organizacyjnych w Polsce

Przedmiotem artykułu jest przedstawienie najważniejszych kierunków zmian, zachodzących w strukturach organizacyjnych polskich banków komercyjnych w latach dziewięćdziesiątych. Prezentowane wnioski są rezultatem przeprowadzonych badań bankowych struktur organizacyjnych; pozwoliły one na wyróżnienie trzech podstawowych modeli organizacji, tj.: jest: tradycyjnej struktury bankowej, struktury banku federacyjnego i bankowej struktury macierzowej. Wybór któregokolwiek z wymienionych rozwiązań uwarunkowany był wieloma czynnikami natury wewnętrznej i zewnętrznej. Ich oddziaływanie znalazło wyraz w pewnych tendencjach o bardziej ogólnym charakterze, będących jednocześnie częściowym uzasadnieniem zastosowania wymienionych modeli strukturalnych.

Większość zmian organizacyjnych, które mogliśmy obserwować w ostatnich latach w polskich bankach komercyjnych, zgodnie z tym ujęciem wynika z: orientacji działalności banków na realizację potrzeb klienta, wprowadzenia nowych form koordynacji prowadzonej działalności oraz wykorzystania nowych form kontrolowania zachodzących procesów. Celem artykułu jest ogólna prezentacja powyższych tendencji wraz z przykładami i uzasadnienie tezy, że wymienione kierunki przekształceń wpływały na odchodzenie banków od tradycyjnych struktur funkcjonalnych w stronę struktur federacyjnych i macierzowych.

Ta strona używa plików cookies, dzięki którym może działać lepiej.
Aby się dowiedzieć więcej o technologii cookies, proszę kliknąć tutaj: Polityka prywatności NBP »
Aby móc przeglądać zawartość, należy zaakceptować cookies z tej strony Akceptuję