Anna Gutkowska Opłacalność członkostwa w kasach mieszkaniowych
Twierdzenia algebry oraz rezultaty badania potwierdzają, że równanie wewnętrznej stopy zwrotu dla kas mieszkaniowych ma w przedziale (-1;nieskończoność) dwa pierwiastki lub nie ma ich wcale. Rodzi to określone problemy interpretacyjne. Ocena efektywności oszczędzania i kredytowania w kasach w sytuacji występowania dwóch pierwiastków opiera się jednocześnie na ich wartości i znaku NPV w przedziałach stóp procentowych wyznaczonych przez pierwiastki. Przy braku pierwiastków miarą opłacalności inwestycji jest wyłącznie wartość bieżąca netto.
Brakowi pierwiastków towarzyszy ujemna wartość bieżąca netto. Członkostwo w kasie jest wtedy nieopłacalne. Według kryterium NPV sprzyja temu długoterminowe oszczędzanie w warunkach powolnego spadku stopy redyskonta NBP przy rezygnacji z lokaty ulgi podatkowej na rachunku terminowym. Nieopłacalność przynależności do kasy jest nieodłącznym skutkiem utraty przez klienta prawa do ulgi podatkowej.
Dla oszczędzającego najkorzystniejsze jest gromadzenie środków przez minimalny okres 3 lat w warunkach, charakteryzujących się szybkim spadkiem stopy redyskonta. Opłacalność takiej inwestycji jest niezależna od wysokości raty przy miesięcznych wpłatach do 1.400 zł. Przy wpłatach nie mniejszych niż 1.400 zł zyskowność maleje ze względu na istnienie rocznego limitu ulgi podatkowej.
Przy 3-letnim, najkorzystniejszym okresie oszczędzania, różnice w opłacalności inwestycji w kasach Banku Pekao SA i Banku Śląskiego S.A. (BSK) są niewielkie i wynoszą około 2 punkty procentowe na korzyść BSK. Jednak wziąwszy pod uwagę dużą wrażliwość oceny na zmianę warunków badania, różnica ta nie powinna być przesłanką wnioskowania o przewadze jednej kasy nad drugą.
|