Cezary Józefiak
Odporność gospodarki na kryzysy walutowe

Kryzys walutowy jest gwałtownym przywracaniem równowagi zewnętrznej kraju poprzez silną dewaluację waluty krajowej. Aby do tego doszło, wcześniej nierównowaga musiała narastać, a jej narastanie nie wywoływało zachowań dostosowawczych, które prowadziłyby do przywracania równowagi zewnętrznej. Narastanie nierównowagi zewnętrznej wiąże się z napływem kapitału zagranicznego, dokonującym się przy stałym kursie walutowym. Mało elastyczny kurs walutowy i wyższa w danym kraju inflacja w porównaniu z zagranicą wystarczają, aby pojawił się i narastał deficyt w handlu zagranicznym. Wtedy bowiem następuje realna aprecjacja miejscowej waluty. Działania antyinflacyjne, polegające między innymi na hamowaniu akcji kredytowej banków za pomocą wysokiej stopy procentowej, mogą spowodować dysparytet stóp procentowych i nasilić proces narastania nierównowagi. Upłynnienie kursu walutowego przerwałoby ten proces. Politycy jednak często sprzeciwiają się uelastycznieniu kursu.

Chociaż kryzys walutowy nie może wystąpić bez napływu kapitału krótkookresowego, to nie ten napływ jest powodem kryzysu. Powodem są wady systemowe w niektórych krajach, korzystających z zagranicznego kapitału. Należą do nich zwłaszcza nieelastyczne płace i nieostre ograniczenia budżetowe na poziomie mikroekonomicznym i na szczeblu rządu.

Ta strona używa plików cookies, dzięki którym może działać lepiej.
Aby się dowiedzieć więcej o technologii cookies, proszę kliknąć tutaj: Polityka prywatności NBP »
Aby móc przeglądać zawartość, należy zaakceptować cookies z tej strony Akceptuję