W latach dziewięćdziesiątych w polskich bankach komercyjnych następowały istotne zmiany organizacji wewnętrznej, prowadzące do zerwania z dotychczasowymi strukturami organizacyjnymi i wprowadzenia nowoczesnych form, wykształconych przez praktykę i teorię bankowości w różnych krajach. Artykuł stanowi próbę usystematyzowania wprowadzanych rozwiązań poprzez wyróżnienie podstawowych modeli struktur organizacyjnych banków, stanowiących wzorce dla dokonujących się przemian. Wnioski zawarte w artykule wynikają z badań formalnych struktur organizacyjnych około trzydziestu banków komercyjnych w Polsce w wymienionym okresie. Na tej podstawie omówiona została tradycyjna struktura funkcjonalna, struktura federacyjna oraz bankowa struktura macierzowa, stanowiące względnie trwałe modele organizacji bankowej, które znajdują obecnie zastosowanie. Przedstawiona koncepcja pozwala zintegrować stosowane w literaturze dotyczącej tych zagadnień próby określenia wewnętrznej organizacji banków z teorią organizacji i doświadczeniami polskich banków. W praktyce rzadko występują struktury, będące całkowicie zgodne z zaprezentowanymi wzorcami, co wynika ze względnej nowości dokonywanych zmian organizacyjnych i nakładania się rozwiązań charakterystycznych dla różnych rodzajów struktur bankowych, związanych z odmiennymi potrzebami i warunkami funkcjonowania banków. Z tego też powodu, w celu ułatwienia porównania opisanych modeli, zamieszczone zostało zestawienie podstawowych cech i przesłanek zastosowania wyróżnionych typów struktur organizacyjnych.