W artykule przedstawiono jedną z "klasycznych" metod analizy efektywności finansowej - system analizy finansowej Du Ponta, wprowadzony i rozwinięty dla banków przez Davida Cole'a w 1972 r. Prezentację przeprowadzono na przykładzie jednego z dużych polskich banków.

Analiza efektywności finansowej banków, poziomu osiąganych wyników, jest jednym z najważniejszych elementów oceny ogólnej sytuacji finansowej instytucji. Jest ona dokonywana przez szerokie grono osób: potencjalnych inwestorów, kadry zarządzające, właścicieli firmy, nadzór bankowy i innych.

Istnieje wiele metod badania efektywności finansowej banków - w artykule opisano model dekompozycji wskaźnikowej zwrotu z kapitału Cole'a. Jest on oparty na analizie szeregu wskaźników, poczynając od najbardziej złożonych, które w dalszej części analizy podlegają postępującej dezagregacji na indykatory charakteryzujące się coraz prostszą budową. Zaletą modelu jest bez wątpienia uniwersalność (zastosowanie wobec firm z różnych branż), względna prostota oraz możliwość wykorzystania jako narzędzie pomocne w podejmowaniu decyzji finansowych.

Model opisano został w ujęciu praktycznym, poprzez przeprowadzenie analizy jednego z dużych banków. Charakterystyka bilansu oraz rachunku zysków i strat tego podmiotu w znacznym stopniu odzwierciedla sytuację sektora bankowego w Polsce, szczególnie w grupie dużych podmiotów. W kolejnych etapach dekompozycji wskaźnikowej zilustrowano tendencje zmian efektywności finansowej instytucji oraz przedstawiono ogólnie ich najważniejsze przyczyny. Tendencja spadku zwrotu z kapitału i aktywów miała źródło głównie w sferze wzrastających kosztów, w tym zwiększenia obciążeń rachunku wyników rezerwami celowymi na należności zagrożone oraz kosztami odsetkowymi.